Po wybuchu II wojny światowej, w roku 1940, doszło do rozwiązania mniejszości polskiej i zajęcia jej mienia. Znaczna część członków mniejszości polskiej została zamordowana w obozach koncentracyjnych. Na terenie Niemiec w wyniku polityki okupacyjnej pojawili się polscy jeńcy wojenni, przymusowi pracownicy, osoby aresztowane i zesłane do więzień i obozów w Rzeszy oraz Polacy wpisani na niemiecką listę narodowościową (Volksliste). Łącznie szacuje się, że chodzi o około 2,5 mln osób.
Na 81 mln mieszkańców Niemiec mamy 2 mln Polaków (dane wg Polonii). Na 38 mln mieszkańców Polski mamy 147 tys Niemców (dane ze spisu powszechnego w 2002r). Te 2 mln Polaków mają obywatelstwo niemieckie. Niemcy w Polsce to 0,39%, Polacy w Niemczech to 2,5%. Jak widzimy, liczby przemawiają zdecydowanie na korzyść Polaków.
Wg prawa niemieckiego nie są to jednak żadne podstawy do uznania naszej Polonii za mniejszość narodową. Oto jak się Niemcy tłumaczą: Grupa polskojęzyczna w Niemczech liczy dzisiaj między 1,6 a 1,8 mln osób i jest ona pod wieloma względami niehomogeniczna. Jej niehomogeniczność jest wynikiem zawiłych procesów historycznych, a zatem różnego (prawnego i historycznego) statutu tychże osób. Wpływ na to miały niejednorodne fale imigracji Polaków do Niemiec na przestrzeni XX wieku. Przyjmuje się, że ok. 1,2 mln to osoby, które przyjechały do Niemiec jako tzw. ?późni przesiedleńcy? (Spätaussiedler) w latach 70. i 80., którzy powoływali się na swoje niemieckie pochodzenie. Inna grupa przybyszów z Polski w latach 80. to tzw. emigracja solidarnościowa. Grupa ta ubiegała się zazwyczaj o azyl polityczny, a jej liczebność szacuje się na ok. 300 tys. osób. I na podstawie tych danych Niemcy wysnuwają następujący wniosek: taki skład grupy polskojęzycznej w Niemczech nie daje absolutnie podstaw do mówienia o mniejszości polskiej. Ludność napływowa nie może być w myśl traktatów międzynarodowych traktowana jako mniejszość narodowa. Za mniejszość narodową uznać można jedynie ludność osiadłą historycznie na danym terenie.
A oto definicja mniejszości narodowej: Mniejszość narodowa, oddzielna, wspólnotowa grupa różniąca się od pozostałych mieszkańców kraju pochodzeniem czemu może towarzyszyć odrębność językowa, kulturalna, religijna. Mniejszość narodowa może zamieszkiwać określony teren lub być rozproszona po całym państwie, mieć wykształcone poczucie odrębności, posiadać autonomię lub spotykać się z dyskryminacją i prześladowaniem.
Prawo międzynarodowe nie wykształciło powszechnie akceptowanej definicji. Akty prawne uchwalane w celu stworzenie kompleksowego systemu ochrony mniejszości narodowych nie zawsze zawierają definicję kategorii osób, do których się odnoszą. Często za mniejszości narodowe uznaje się te grupy, które identyfikują się z narodem tworzącym niezależne państwo, jak przykładowo w Polsce: Niemcy, Czesi, Białorusini, Ukraińcy, Litwini, Żydzi czy Ormianie. Pozostałe zbiorowości określa się zazwyczaj mianem mniejszości etnicznej, np. Romowie w Polsce. Kwestia ochrony mniejszości narodowych jest jednym z najtrudniejszych zagadnień praw człowieka, może się bowiem wiązać z poczuciem zagrożenia integralności państwa, szczególnie jeśli mniejszości narodowe zamieszkują terytorium przyległe do państwa reprezentującego ten sam naród (dlatego prawo ich dotyczące nie znalazło się w Karcie ONZ ani w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka).
Jak widzimy wg prawa międzynarodowego nie ma przeciwwskazań aby Polonia w Niemczech została uznana za mniejszość narodową. Potrzebna jest tylko dobra wola Niemców i zdecydowana postawa polskiego rządu. Niestety to niemożliwe. Rząd Tuska pozostawił Polaków w Niemczech samym sobie, przyjmując zdecydowanie stanowisko strony niemieckiej. Jaki jest koń (PO) każdy widzi.
Komentarze